မ်က္လံုးႏွစ္လံုးက အလိုလိုပြင့္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ရင္ခံုသံကို အရင္ဆံုးနားေထာင္မိတယ္။ ဒုတ္--ဒုတ္--ဒုတ္--ဒုတ္ ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားအိပ္ရာက ေငါက္ခနဲထထိုင္လိုက္တယ္။
အို -- ငါ့ရင္ေတြခုန္ေနတုန္းပါလား။
ရင္ခုန္တယ္ဆိုတာ အသက္ရွိလို႔။ အသက္ရွိလို႔ ရင္ခုန္တာ။ အိုးးးး ရႈတ္ယွက္ကိုခတ္ေနေရာ။ မွန္ကိုၾကည့္ၿပီးရယ္ျပလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ေကြးမလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ မေရြ႕ေတာ့တဲ့မ်က္လံုး ..... ရင္ခုန္သေလာက္ သူတို႔ကေသေနလိုက္တာမ်ား ..
ေသစမ္းဟာ ...
ေသစမ္းဟာ ...
ေသစမ္းဟာ ~~~ ဆိုၿပီး ခမ္ၾကမ္းၾကမ္းခံစားပစ္လိုက္တာ ...
အဲ့ေတာ့မွ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့မ်က္ရည္ေတြက ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာတာ .. အဲဒီမ်က္ရည္ေတြဟာ မ်က္ရည္အစစ္ေတြဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးမိသြားတယ္။ ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုစမ္းရင္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ဦးေခါင္းကိုျပန္စမ္းပလိုက္တာ
ေတာက္ ~ ~
ဒက္ ~ ~ ဒက္ ~ ~ ဒက္ ~ ~ ဒက္ ~ ~ နဲ႔
ဇက္ ~ ~ ဇက္ ~ ~ ဇက္ ~ ~ ညိတ္ေနလိုက္တာမ်ား
နားရင္းကိုဆယ္ခါျပန္ေလာက္တီးပစ္ခ်င္စရာ။ အဲ တီးလို႔ကလည္းမျဖစ္။ ဒီေခါင္းဒီလိုတဆတ္ဆတ္ညိတ္တတ္လို႔သာ ဒီေန႔အထိ မနက္တိုင္း ကုိယ့္ရင္ခံုသံကိုယ္ျပန္ၾကားေနရတာ။
အမေလးးးးးး
ညိတ္တတ္တဲ့ေခါင္း ေရႊေခါင္း
ညိတ္တတ္တဲ့ေခါင္း ေရႊေခါင္းဗ်ေနာ္ ။ ။ ။
အဟက္ ~ ~ အဟက္ ~ ~ အဟက္ ~ ~ ေခါင္းညိတ္တတ္ရင္ ဟိုအခန္းထဲဝင္ၿပီး ေခါင္းေပါင္းေတာင္ ေပါင္းရတတ္တယ္ဆိုပဲ။ အဲ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းရင္ ဘယ္ေတာ့ခ်လို႔မရဘူးဗ် ~ ~ ~ ~ ~ ~
စတာပါဗ်ာ။ ေတာင္ေျပာ ေျမာက္ေျပာနဲ႔ ပ်င္းေျပရယ္စရာေျပာၾကည့္တာပါ။ ဖိတ္ပါတယ္ဗ်။ အားတဲ့တစ္ေန႔ေလာက္ အလည္လာဖို႔ ။ ။
အဲ ~ ~ ဒီကိုလာရင္ မ်က္လံုးေတြ ပါလာစရာမလိုဘူး။ ပါးစပ္ေတြကိုပိတ္ထားခဲ့။ ေခါင္းတစ္လံုးပါ အိုေတာင္မဆင္းရဲဘူးဗ်။
Author; ThitSarThaKhin
0 comments:
Post a Comment